Toch even terug naar LUMC

Vandaag zouden bij de huisarts de hechtingen in buik en hoofd verwijderd worden. Het was ons de afgelopen dagen wel opgevallen dat de plek achter han's oor dikker werd. Het leek of er vocht in zat. Om niet het risico te lopen dat de hechtingen er te vroeg uitgehaald zouden worden hebben we voor de zekerheid naar Leiden gebeld. Ook omdat zijn zicht nog niet helemaal goed is. Ze belden even later terug dat we konden komen. En zo zaten we om half 12 weer in de familiekamer waar we een kleine twee weken ook telkens zaten. Een arts bekeek het en zei dat het 3 dingen konden zijn.
1. Bloeduitstorting maar dat lijkt niet waarschijnlijk omdat de plek pas later dik is geworden.
2. Een ontsteking maar omdat Han geen koorts heeft en niet ziek is ook niet waarschijnlijk.
3. Het is hersenvocht volgens de arts. Tijdens de operatie is het hersenvlies beschadigd daardoor kan hersenvocht naar de wond lopen. Daarom doen ze buikvet in het gat dat littekenweefsel aan moet maken en zo het hersenvlies gaat vervangen. Het lijkt er nu op dat het hersenvocht langs het buikvet gesijpeld is en de bult veroorzaakt heeft. Belangrijk is dat de wond niet gaat lekken. Dit kan ontstekingen veroorzaken. Het buikvet moet meer littekenweefsel aan gaan maken zodat het hersenvocht niet meer richting de wond kan. Belangrijk dus om in de gaten te houden dat Han zich niet ziek gaat voelen of de wond gaat lekken.

De hechtingen hebben ze wel meteen verwijderd. Dat ging goed en deed geen pijn. Verhalen over flauwvallen ging gelukkig voor Han niet op.

Inmiddels was het half 2 en omdat we de wond nog even in de gaten wilden houden besloten we in het ziekenhuis te lunchen. En toen we toch wat vocht zagen na het eten zijn we weer terug naar de afdeling gegaan om het extra te laten checken. Toen om 3 uur nog niemand was gekomen heb ik aangegeven dat het allemaal iets te lang voor Han ging duren. Afgelopen weken amper uit bed en dan nu de hele dag op de been was niet goed volgens mij. Gelukkig kwam de arts toen meteen kijken. Ze zag geen lekkage dus we konden naar huis. Een vermoeiend dagje voor Han. In de auto sliep hij al. Nu maar weer rustig aan, slapen en de wond in de gaten houden. Want op een ontsteking zitten we niet te wachten.