95%

De tijd gaat snel. Inmiddels alweer ruim 7 maanden na de operatie en het gaat steeds beter. De fysiotherapeut heeft goed geholpen om meer controle over mijn evenwicht te krijgen d.m.v. oefeningen is dit verbeterd, soms nog een zijstapje of een correctie tijdens het fietsen verder gaat dat goed. Zelf merk ik ook dat de aangezichtszenuw nog steeds langzaam herstelt, je merkt dat door te fluiten dit gaat steeds soepeler en beter. Dus nu, 7 maanden na de OK is er nog steeds herstel, dat is prettig om te merken. Mijn oog daarintegen gaat nog niet lekker nog steeds druppelen Laatst een testje gedaan in het MCA waaruit bleek dat er wel traanvocht wordt aangemaakt maar erg weinig, maar ook hier geldt; geduld.
Inmiddels ook weer vijf dagen aan het werk, nog niet vijf hele dagen, gemiddeld tot vier uur.
Zolang ik mijn eigen werk kan doen gaat dat prima, maar zodra er dagen tussen zitten van veel overleg en "gepraat" wordt dit anders. Dan merk ik dat dit veel energie kost en erg vermoeiend is. Dit probeer ik dan ook te vermijden of om zo te gaan zitten dat al het geluid van rechts komt. Soms is dit echter moeilijk om te realiseren dan is het even niet anders en dan maar de dag nog even inkorten. Gelukkig kan dit en wordt er vanuit werk op dit vlak geen druk uitgeoefend, dat maakt het voor mij makkelijker om weer snel te herstellen na een "overleg dag". Dit geldt trouwens ook voor andere rumoerige bijeenkomsten zoals verjaardagen, feestjes en andere partijen. Het is dan erg lastig om mensen te verstaan. Dat maakt het allemaal erg vermoeiend.
Laatst ook weer op een bijeenkomst geweest van lotgenoten met een bht. Ik was daar al eens eerder geweest vóór de operatie, nu dus weer als "ervaringsdeskundige". Het is prettig om met anderen ervaringen uit te wisselen en om je eigen ervaringen te delen met mensen die nog aan het begin van het traject staan. Mijn ervaring is wel dat ik tot de geluksvogels behoor. Er zijn veel bht-ers die er slechter aan toe zijn en hard moeten knokken om weer hun ding te kunnen doen. Bij velen lukte dit zelfs niet.
Positief blijven is erg belangrijk en elkaar helpen en steunen, daarom zijn deze contacten erg waardevol. 
Conclusie na 7 maanden? Het gaat goed, er is nog steeds herstel, accepteren dat niet alles meer gaat zoals vroeger dat is erg belangrijk. Maar het kan altijd beroerder dus we blijven positief, de tumor moest er nu eenmaal uit en dat is gelukt én er is geen aangroei. Dat heeft de MRI, die ik in Leiden heb gehad, bevestigd. Toch wel prettig om dat bevestigd te krijgen. Controle blijft nog wel nodig. Volgend jaar weer een MRI.
Dit was het wel weer, bedankt voor het lezen, julie aandacht en begrip.