Nog een paar hobbeltjes.

Inmiddels zijn we alweer ruim vier maanden na de operatie.  Ik ben een behoorlijk eind op op de goede weg. Geholpen door oefeningen van de fysiotherapeut gaat het evenwicht steeds beter.
De eerder gemaakte afspraak op het werk om de woensdag vrij te houden en de andere dagen uit te breiden tot hele werkdagen bleek in de praktijk lastig te realiseren. Hele dagen werken gaat nog niet, om toch stapjes te blijven maken hebben we in overleg besloten om de woensdag erbij te pakken zodat ik nu vijf dagen tot ong. drie uur werk.
Dit verschilt per dag soms wat korter en soms wat langer. De vermoeidheid, spanning, stress, stemmingswisselingen die je ervaart als je té lang door gaat is een nieuwe ervaring voor mij en compleet anders als de vermoeidheid die ik vroeger wel eens voelde na een dag hard werken.
Het is lastig te omschrijven en uit te leggen maar dat ik er nog niet ben is me wel duidelijk geworden. Het doel is nog steeds om weer volledig voor veertig uur te gaan werken. Wanneer dat zover is, en of het zover komt, is echter lastig aan te geven dat is wel frustrerend. De wil is er namelijk wél.
In de vakantie kan ik gelukkig, net als iedereen, lekker bijtanken. Hoewel je merkt dat je thuis ook nog steeds niet kunt doen wat je wilt doen.
Zoals eerder gezegd we maken nog steeds stapjes vooruit en als ik ervaringen van lotgenoten lees gaat het met mij behoorlijk goed. Dus we mogen niet klagen. Het gevoel dat er een tijd is van vóór de operatie en van ná de operatie waarin wel degelijk verschil zit wordt wel steeds realistischer, het zal niet meer zo worden als het was.
Dat is niet erg zolang je je er maar van bewust bent en ernaar probeert te leven.
Tot zover de update we gaan lekker maar moet nog een paar hobbeltjes nemen.
Gr. Han.