Het gaat nog steeds goed met Han. Hij werkt inmiddels 4 ochtenden per week van 8 tot 12.30. Han heeft een rustige werkplek dus veel problemen met zijn gehoor heeft niet tijdens zijn werk. Ook zijn concentratie gaat wel goed. Tijdens de pauze is het lastiger. Vaak kan hij niet volgen wat er gezegd wordt wanneer meerdere mensen tegelijk praten. Dit is een probleem wat in het dagelijks leven wel steeds meer begint op te vallen. Vlak na de operatie ben je blij dat alles goed gegaan is en hij uit de narcose gekomen is, daarna ben je blij dat zijn oog steeds beter sluit. Nu er uiterlijk weinig meer te zien is aan Han besef je dat hij wel een handicap heeft, want eenzijdig doof is een handicap. Eigenlijk zou zijn naaste omgeving een dag met een goede oordop moeten lopen om te ervaren hoe het is om geluid maar via één kant te horen. Ik besef steeds meer dat dat niet meevalt en het voor Han erg vermoeiend is. Wanneer we met het hele gezin aan tafel zitten en door elkaar heen praten, op een verjaardag met al z'n geluiden, een Nederlands programma kijken, mensen die binnenmonds of te snel praten, het is allemaal lastig voor hem. Hij mist informatie en vindt het ook vervelend regelmatig te moeten vragen wat er gezegd is. Het vraagt van ons als omgeving wel een aanpassing. Daar word ik mij steeds meer bewust van. We willen ons dan ook aanmelden bij de vereniging van slechthorenden, misschien hebben zij nog tips.
Als Han erg vermoeid is doet hij een tukkie op de bank. Gister heeft hij telefonisch contact met de bedrijfsarts gehad. Voorlopig vraagt 4 ochtenden genoeg van hem, maar mocht het weer wat beter gaan dan breidt hij die 4 ochtenden uit (ma, di, do en vrij). Woensdag blijft hij voorlopig thuis. Vrijdag gaat hij naar de huisarts voor een verwijsbrief voor een mimetherapie om te zien of hij het laatste beetje herstel van zijn gezicht nog voor elkaar kan krijgen en ook een verwijsbrief om zijn evenwicht weer helemaal in orde te krijgen. Zijn mond is nog niet helemaal 100 % net als zijn evenwicht. Fietsen gaat maar soms wat onzeker. Dit heeft natuurlijk ook te maken met zijn gehoor. Het valt niet mee te fietsen als je niet weet waar het geluid vandaan komt, maar ook om je heen kijken of achterom. Zo hoopt Han weer zoveel mogelijk op zijn oude niveau terug te kunnen komen. Hoewel hij nooit meer helemaal de oude zal kunnen worden.
Zelf heb ik een belangrijke beslissing genomen. Ik heb een overeenkomst met mijn bestuur getekend zodat ik per 1 augustus geen juf meer zal zijn in het basisonderwijs. Toen Han in oktober te horen kreeg dat hij een brughoektumor had stond ons leven op z'n kop. Hoe zou het verder gaan? Toch bleef ik in mijn hoofd druk met school. Ik lag wakker van de zorgen om school en niet van de tumor in Hans hoofd dat was een signaal dat er iets niet goed ging en meldde ik mij ziek op school. Daarna kon ik mij beter concentreren op Han en zakte school weg. Na de operatie ging het steeds beter met Han en toen kwam de vraag hoe ga ik verder in het onderwijs? Het is een zwaar beroep en ik merk dat de werkdruk te veel van mij vraagt. Door de brughoektumor beseffen we veel meer wat echt belangrijk is. Gezondheid, een fijn gezin, een prachtige kleindochter en plezier in je werk. Dat maakte dat ik de beslissing heb genomen om uit het onderwijs te stappen. Vorige week heb ik op het Bedrijfsbureau mijn vaststellingsovereenkomst getekend. Per 1 augustus werk ik niet meer in het onderwijs.
Na 12 jaar stop ik met het onderwijs. Wel even slikken als je 30 jaar geleden besluit dat je juf wilt worden. Dan tot 3 keer toe de PABO probeert. Na de derde poging eindelijk je diploma hebt gehaald maar na 12 jaar moet constateren dat het onderwijs van tegenwoordig niet meer bij mij past.
Vorige week is het op school bekend gemaakt. Er was één ouder die er een opmerking over maakte. Ik stond vorige weer even voor een groep, het respectloze gedrag van kinderen doet zeer. De band met kinderen en ouders is de laatste jaren veranderd. Tijdens mijn ziekte niets gehoord van ouders. Afgezien van één ouder die heel erg met ons meegeleefd heeft.
Wat ik wel leuk blijf vinden is het werken met kinderen vandaar de overstap naar een nieuwe droom.....mijn eigen kinderopvang heet Kinderopvang Madelief Alkmaar. Ik heb een website die heel mooi is geworden dankzij mijn neef Ben Balvers.
www.kinderopvangmadeliefalkmaar.nl.
Ook heb ik een eigen Facebookpagina
https://m.facebook.com/kinderopvangmadeliefalkmaar/
Ik heb vandaag mijn EHBO diploma binnengekregen, de aanvraag voor het GGD bezoek ligt bij de gemeente, ik ben druk aan het verspreiden van mijn flyers en visitekaartje, de uitbouw is ingericht en het kinderkamertje klaar en vandaag kwam het reclamebord voor aan de muur van de berging binnen én......... Gastouderbureau Berend Botje vertelde dat er een gezin met een baby is die kennis wil komen maken. Spannend maar het geeft zoveel energie.
Kortom het gaat goed in huize Dekker. Volgende week gaan Han en ik 5 dagen naar Benidorm om even lekker bij te komen. Even een bakkie bij mijn moeder doen😉
